บทที่ 40 ตอนที่ 40

ลมหายใจแผ่วเบาถูกเป่าออกมาจากกลีบปากอิ่มหนาที่ตอนนี้บวมเจ่อ ดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยความเศร้าหมองกวาดมองไปรอบๆ ห้องด้วยความอาลัย

หล่อนคงไม่มีโอกาสได้กลับมาเยี่ยมที่นี่อีกแล้ว...

แม้จะฝืนยิ้มออกมา แต่หยาดน้ำตาก็ไหลรินออกมาประจานความเสแสร้งแกล้งทำเป็นไม่เจ็บจนได้ หลังมือเล็กยกขึ้นป้ายน้ำตาทิ้ง หัวใจม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ